Usmeno prevođenje predstavlja prenos govornog izvornog teksta u govorni ciljni tekst. Postoji više formi rada, od kojih se sve nude od naše strane:
- Simultano prevođenje predstavlja najspektakularniji način usmenog prevođenja, što se događa ISTOVREMENO sa razumevanjem izvornog govora koji se sluša, a NE NAKON što je govor čut, što oduševljava osobe koje nisu usmeni prevodioci i fascinira jezične psihologe. Ako nije u formi šaputanja (francuski: chuchotage) ili usmenog prevođenja čitanjem (francuski: traducion à vue), po pravilu potrebni su elektroakustički prenosni uređaji i dvoje prevodilaca po jezičnom paru. Ova vrsta usmenog prevođenja prikladna je za konferencije gdje se izbegava negativni uticaj na vreme trajanja konferencije, a posebno je potrebna u slučajevima kada je konferencija višejezična (primenjuje se relej-prevođenje). U slučajevima kada nema mogućnosti za kabine za usmeno prevođenje, a radi se o malom broju slušalaca, može da se koristi i mobilni sistem.
Šaputanje predstavlja podvrstu simultanog prevođenja, koja se verovatno primenjivala vekovima i još uvek se koristi za jednu osobu – korisnika prevođenja, na primer, u slučajevima kada se konferencije održavaju na jednom radnom jeziku, a jedna osoba u publici ne razume radni jezik. Naši usmeni prevodioci rade i šaputanje na tet-a-tet susretima u slučajevima kada vremenski okvir ne dozvoljava konsekutivno prevođenje.
Usmeno prevođenje čitanjem (interni termin) predstavlja usmeno prevođenje pri kome usmeni prevodilac publici simultano na ciljnom jeziku čita tekst koji je napisan na izvornom jeziku, ali se često naučno smatra i posebnim načinom usmenog prevođenja.
- Konsekutivno prevođenje predstavlja najprirodniji način usmenog prevođenja, spontano praktikovan čak i od dece sa migracijskom pozadinom. Upravo zato ovo se smatra i najstarijom formom lingvističke medijacije. Postalo je profesija tek na početku 20. veka zbog povećane institucionalizacije. Konferencijsko prevođenje, na primer, „rodilo se“ na Mirovnoj konferenciji u Ženevi 1919. godine. To predstavlja visoko specijalizovanu aktivnost koja u naše vreme ne može da bude isključena. Prema AIIC: „Konferencijski prevodilac je osoba koja po profesiji deluje kao odgovorni lingvistički posrednik (samo ili češće kao član tima) na formalnim ili neformalnim konferencijama ili u situacijama sličnim konferenciji, zahvaljujući njegovoj ili njenoj sposobnosti dati simultano ili konsekutivno usmeno prevođenje govora učesnika, nezavisno od njihove dužine i složenosti.“ (AIIC 1984:12). Druge forme konsekutivnog prevođenja su usmeno prevođenje na sudu, usmeno prevođenje na pregovorima, prateće/usmeno prevođenje na putovanjima, telefonsko usmeno prevođenje i tet-a-tet usmeno prevođenje.
Naš tim:
Najveći deo naših usmenih prevodilaca je akreditovan od Evropskog suda pravde, Evropskog parlamenta i Evropske komisije.
Tim se ne sastoji samo od profesionalnih lingvista, pismenih i usmenih prevodilaca, već i od univerzitetskih profesora na polju pismenog i usmenog prevođenja, doktora nauka za književnost i pravnih eksperata.
